De solisten

Wat betekent de Johannes voor jou?

Lauren - Ik had de Johannes Passion al als koorlid gezongen toen ik in Nieuw Zeeland woonde, maar zong het voor het eerst als solist toen ik naar Den Haag verhuisde om te studeren aan het Koninklijk Conservatorium. Dit project was bijzonder want we hadden slechts 6 zangers: Jezus, de evangelist en de vier koorstemmen. Ik was dus de enige sopraan en zong daarom alle koordelen én aria’s. Ondanks dat dit een pittige klus lijkt (en dat was het), geef ik er nog steeds de voorkeur aan boven alleen het zingen van de soli. De koordelen zijn zo geweldig en normaal gesproken kan je als solist er alleen maar naar luisteren, maar niet in meezingen.

Stephan - De Johannes Passion is voor mij de kleinere, maar wellicht ook mooiere tegenhanger van de Mattheüs. Met name de aria’s zijn echte pareltjes, en de totale spanningsboog is makkelijker te behappen. De Evangelistenpartij is wat meer gericht op feiten, en vermeldt vele kleine details. Dat vergroot het contrast met de emotioneel geladen recitatieven. Erg mooi.

Pieter - De Johannespassie voor mij een heel bijzondere. Uiteraard vergelijk ik ze automatisch met de Matthäuspassion, dat kan ook niet anders. Enerzijds gaan ze zo hard over hetzelfde, anderzijds staan ze op het vlak van energie ver van elkaar. Neem nu mijn altpartij. Bij de Johannespassie kom ik twee maal naar voor. De 2 momenten om het publiek te bereiken vanuit mijn individuele stem, moeten des te meer 'raak' zijn. Als het lukt om de juiste energie te vinden bij Es ist Vollbracht, samen met de Gamba, dan voel je dat onmiddellijk in de ruimte. Dan gebeurt er iets magisch. Dan wordt de hele groep muzikanten samen met publiek als een organisme vervuld van nederigheid.

Ellen - De Johannes Passion is op zichzelf al een prachtig stuk, maar wat het extra speciaal maakt zijn de mensen met wie je het zingt en hoe je samen toewerkt naar het eindresultaat. Vijf jaar geleden hebben we de Johannes ook uitgevoerd en iedere keer als we het zingen zie ik oude aantekeningen en komen er herinneringen naar boven. 

Voor mij is de Johannes dit jaar extra speciaal, omdat ik mijn debuut maak als "passie-solist". Ik heb de grote eer "Ich folge dir gleichfalls" te mogen zingen. Ook als ik dit zing, denk ik terug aan hoe ik vijf jaar geleden voor het eerst met orkest zong. Toen alleen het eerste gedeelte, nu de gehele aria. Een mooie herinnering krijgt een vervolg. De Johannes is ook een uitdaging. Het stuk is heel mooi, maar het blijft heel lastig. Het zit niet alleen in de noten, maar ook het verhaal vertellen en een gevoel overdragen. Ook in een aria, die zo kort lijkt, zitten zoveel dingen waar je op moet letten, hoewel je denkt dat je aan alles hebt gedacht. De uitdaging is een van de dingen die zingen zo leuk maakt. Je bent nooit uitgeleerd.

Julius - De Johannes betekent voor mij een beetje het lijden. Hij volgt het verhaal van Jezus en hoe hij lijdt en sterft en dat is natuurlijk best wel een zwaar verhaal. Ik vind dat dit heel mooi gebracht wordt in de Johannes. Bijvoorbeeld de woede van het volk is heel bijzonder geschreven door Bach. Je voelt je echt wel een beetje alsof je erbij bent. Als ik zing voelt dat geweldig. Het is bevrijdend zou je kunnen zeggen. Je kan je helemaal uitleven. Je voelt je als één. Je voelt je vrij en heerlijk!

Wat betekent de Johannes Passion voor je in deze coronatijd?

Lauren - Gedurende de Corona pandemie veranderde de Bachvereniging hun gewoonlijke Matthäus Passion tournee voor in de Johannes Passion, in de hoop dat het zo door kon gaan. Helaas waren geen concerten toegestaan, dus konden we het slechts een keer uitvoeren op televisie. Toch voelde ik me zo dankbaar dat ik mocht zingen in een tijd waar zoveel koorleden over de hele wereld al langer dan een jaar niet samen konden zingen.

Stephan - Een collega bij mijn eerste Johannes zei mij ooit dat hij in het openingskoor van een soort wervelstorm hoort, als in een soort apocalyptische ramp. Dat aspect zal, voor wie het ook hoort, zeker meer resoneren dan voorheen. Anderszijds zal ik dolblij zijn om weer eens te mogen zingen en met andere mensen samen muziek te maken na de lange lockdowns.

Pieter - Het lijkt me, zeker door Corona, geen slecht moment om een Passie uit te voeren in juni. Het is een symbolische periode: we kijken terug op een periode van lijden en onzekerheid. Tegelijk hebben we ook gezien hoe 'het volk' geslingerd werd tussen vertrouwen in gezagsdragers of meegaan in complotdenken. Heftig allemaal. Het lijkt me zinvol om voor een bruisende zomer even stil te staan en tot rust komen. Een universeel verhaal met even universele muziek. Om dan met goede moed betere tijden te verwelkomen.

Tobias -  De Johannes Passion zingen is altijd iets waar ik naar uitkijk, maar zeker nu in deze moeilijke tijden. Ik heb nog goede herinneringen aan de Johannes met de ACVA in 2016!

Op welke leeftijd begon je met zingen?

Lauren - Zo lang als ik me kan herinneren, heb ik gezongen en specifiek koorzingen is altijd een groot deel van mijn leven geweest. Ik kan zelfs zeggen dat ik – zonder koren – er niet eens was geweest, want mijn ouders hebben elkaar al zingend in een koor ontmoet. Ik ging naar een school voor meisjes waar veel muziek was. We zongen hymnen en hadden koorrepetitie in de lunchpauze en na schooltijd. We hadden grote koorfestivals waar koren van verschillende scholen het tegen elkaar opnamen. Uiteindelijk maakte het niet uit wie er won, want we genoten allemaal van elkaars optredens. In mijn laatste jaren op school dirigeerde ik ook het Junior Choir. Ik zong in het New Zealand Secondary Schools Choir en later ook in het New Zealand Youth Choir en bij hen heb ik bijna iedere vakantie op school en de universiteit gestudeerd en opgetreden. Met beide groepen mocht ik meereizen over de hele wereld, waaronder Hawaii, Amerika en Europa, waar we The Choir of the World Competition in Llangollen, Wales, wonnen in 1999. Het was op die tournee dat ik besloot om zang te gaan studeren en twee jaar later verhuisde ik naar Den Haag. In 2002-2004 was ik lid van het World Youth Choir en World Chamber Choir, dus ik heb vrienden over de hele wereld! Ik houd ervan om solo te zingen, maar ik ben blij dat ik ook koormuziek mag zingen als ik optreed met de Nederlandse Bachvereniging en het Nederlands Kamerkoor.

Stephan - Ik heb van kinds af aan gezongen met mijn familie. Rond mijn twaalfde durfde ik de stap naar een koor aan en kreeg toen spontaan de baard in de keel. Via een lange omzwerving in de popmuziek kwam ik uiteindelijk uit bij een proefles klassieke zang, op mijn 21e. Ik was meteen verkocht en anderhalf jaar later begon ik op Conservatorium Maastricht.

Pieter - Alles begon toen ik 10 jaar was. In het dorp waar ik opgegroeid ben, richtte mijn vader in die tijd een kinderkoor op. Ik bleek al snel het cliché van het soloknaapje met engelenstem te worden voor de komende jaren. Zo geschiedde. Enkele jaren later brak de stem, maar ontdekte ik tegelijkertijd Händel, Bach, Purcell en de toenmalige superster Andreas Scholl. Hierdoor bleef ik gewoon lekker hoog zingen en rolde ik de wereld van de oude muziek binnen.

Ellen - Ik zing al vanaf mijn twaalfde jaar. Het is fantastisch om te doen! Zingen geeft een bepaalde kick, die ik niet kan omschrijven. Je kan er je gevoel in kwijt en het fijnste eraan is, je kan het doen wanneer en waar je wil! Ook het zingen in een koor/ensemble vind ik heel leuk. Het samen muziek maken is heerlijk om te doen en vooral het samenwerken om het mooiste resultaat te krijgen, vind ik een heel mooi proces.